Świerzb to nieprzyjemna, ale stosunkowo często występująca dolegliwość skóry, która może dotknąć każdego, niezależnie od wieku i stanu zdrowia. W tym artykule omówimy, czym jest świerzb, jakie są jego objawy, metody leczenia, a także to, jak możemy zapobiegać ponownemu zakażeniu.
Co to jest świerzb?
Świerzb jest chorobą skóry powodowaną przez roztocz zwany świerzbowcem ludzkim (Sarcoptes scabiei). Te niewielkie organizmy, niewidoczne gołym okiem, wykopują tunele w ciele swojego gospodarza, powodując swędzenie i wywołując charakterystyczne zmiany skórne. Świerzb jest zakaźny i łatwo przenosi się przez bliski kontakt fizyczny, na przykład przez uścisk dłoni, czy współdzielenie pościeli czy ubrań.
Objawy świerzbu
Objawy świerzbu mogą różnić się u różnych osób, ale najczęściej obejmują intensywne swędzenie, które zwykle nasila się w nocy, oraz cienkie, jasne linie na skórze, którymi poruszają się roztocza. Często występują także drobne pęcherzyki, zaczerwienienia, krosty, zmiany skórne przypominające wypryski, a nawet strupki. Objawy te najczęściej występują na takich obszarach ciała jak przestrzenie między palcami, nadgarstki, łokcie, pachy, talia, pośladki oraz narządy płciowe.
Metody leczenia świerzbu
Leczenie świerzbu polega przede wszystkim na eliminacji roztoczy oraz łagodzeniu objawów. Istnieje wiele dostępnych metod, których skuteczność może różnić się w zależności od stopnia zaawansowania choroby i stanu zdrowia pacjenta.
1. Leki przeciwbakteryjne
Inną metodą leczenia świerzbu są leki przeciwbakteryjne, które mogą być stosowane zarówno zewnętrznie, jak i doustnie. Ich zadaniem jest walka z zakażeniem bakteryjnym, które często towarzyszy świerzbowi, czyli jest reakcją organizmu na intensywne drapanie. Przykładem leku z tej grupy może być erytromycyna lub cefuroksym.
2. Leki przeciwpierwotniakowe
Leki przeciwpierwotniakowe, takie jak metronidazol, działają niszcząco na roztocza świerzbowca, eliminując ich populację w organizmie pacjenta i tym samym przeciwdziałając objawom. Są stosowane zazwyczaj w postaci tabletek, ale niekiedy również jako kremy lub maści.
3. Unikanie bezpośredniego kontaktu z zarażonymi
Podczas leczenia świerzbu ważne jest unikanie bliskiego kontaktu ze zarażonymi osobami. Dotyczy to zarówno pacjenta, który jest w trakcie leczenia (aby nie zarażał innych), jak i osób, które są zdrowe (aby same nie zostały zarażone). Starczy w tym czasie stosować się do podstawowych zasad higieny, takich jak częste mycie rąk, regularne zmienianie i pranie ubrań oraz pościeli.
Jak zapobiegać ponownemu zakażeniu?
Zapobieganie ponownemu zakażeniu świerzbowcem polega przede wszystkim na utrzymaniu higieny ciała i otoczenia. Wraz z leczeniem powinniśmy skrupulatnie czyścić otoczenie – prać ubrania, pościel, pluszaki, a także myć powierzchnie kontaktowe w domu. Ważne jest również unikanie kontaktu z osobami zarażonymi aż do momentu wyleczenia. Jeżeli jest to nieuniknione, np. w przypadku członka rodziny, zalecane jest noszenie odpowiedniego ubrania chroniącego skórę. Po zakończeniu leczenia warto pamiętać również o kontrolnej wizycie u lekarza.
